Header Header

Kaplice w naszej parafii


  • Kaplica pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Chebziu

    „Kaplica pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Chebziu powstała w listopadzie 1992 roku z wydzielonej części Przedszkola nr 14 przy ulicy Węglowej 8. Jej inicjatorem był ks. proboszcz Jan Małysek i parafianie z Chebzia. Wcześniej Msza św. dla chorych była odprawiana raz w miesiącu w domu prywatnym. I właśnie ze względu na chorych i starszych parafian powstała obecna kaplica. Pierwotnie była odprawiana jedna Msza św. w niedzielę i w Pierwszy Piątek miesiąca. W latach 2007 do 2011 była erygowana osobna parafia, pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej, a jej proboszczem był ks. Krzysztof Szudok. W planach była budowa nowego kościoła. Na terenie Chebzia mieszka około 1000 osób. Niestety coraz więcej mieszkań uległo likwidacji (głównie należących do PKP), dlatego w 2011 roku Chebzie wróciło z powrotem do Goduli, a jej duszpasterzem był ks. Piotr Siemianowski.

    Duszpasterze:

    ... 2007-2011 - ks.proboszcz Krzysztof Szudok 2011-2013 - ks. Piotr Siemianowski 2013-2019 - ks. Mariusz Dronszczyk 2019-2022 - ks. Leszek Kozik

    Od września 2022 roku duszpasterzem jest ks. Marian Kłus.

    „Kaplica św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Chebziu - Msze Święte:

    - niedziela i uroczystości godzina 9.00 i 12.00 - środa, piątek godzina 17.00 - okres wakacyjny (lipiec-sierpień) *** - niedziela i uroczystości - 9.00 *** - dni powszednie - 17.00 tylko pierwszy piątek miesiąca

  • Kaplica NMP Uzdrowienia Chorych w godulskim szpitalu

    Obecna kaplica

    Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna. Kaplica szpitalna.

    Jest najstarszą kaplicą należącą do parafii.

    W roku 1904 jedno z pomieszczeń godulskiego szpitala zaadoptowano i urządzono w nim kaplicę szpitalną. Od tego momentu kapłani udzielali sakramentu pokuty i sakramentu chorych. Należy wspomnieć, że szpital wybudowano w 1903 roku. Rok 1907 był bardzo ważnym w dziejach kaplicy. Proboszcz ks. Edward Adamczyk wprowadził do kaplicy Najświętszy Sakrament. Tym samym umożliwił chorym uczestniczenie we Mszy św. W okresie międzywojennym, a także w okresie II wojny światowej, kapłani godulscy sprawowali opiekę sakramentalną nad wiernymi przebywającymi na leczeniu. Po zakończeniu wojny, Rudzkie Zjednoczenie Węglowe wyremontowało szpital i kaplicę, a siostry Elżbietanki odnowiły ołtarz i podłogę w kaplicy na swój koszt. W czerwcu 1949 roku wojewoda katowicki oddał szpital pod opiekę władz wojskowych. Również w czerwcu, komendant szpitala zaczął zmierzać do likwidacji kaplicy. Tłumaczył brakiem pomieszczeń dla chorych. Do likwidacji kaplicy mimo wszystko nie doszło. W 1949 roku przez okres letni nabożeństwa w kaplicy odprawiał ks. major Goszyc, dojeżdżał on do Goduli z Katowic, a we wrześniu kapłani z parafii. Od końca września 1949 roku, rozporządzenie oficera politycznego nakazywało tylko kapelanom wojskowym celebrować nabożeństwa i udzielać sakramentów chorym w szpitalu. Jesienią 1949 roku kaplicą opiekował się ks. kapelan A. Jańczak. W listopadzie (19.11.1949) pojawiły się plotki o tym, że kaplica będzie zlikwidowana. Jednak ks. Jańczak poinformował ks. proboszcza, że w niedzielę odprawi ostatnią Mszę św., a następnie przeniesie Najświętszy Sakrament do kościoła parafialnego. Proboszcz ks. Szubert uznał, że należy poinformować o tym Kurię Biskupią w Katowicach. Ks. biskup Juliusz Bieniek nakazał ks. kapelanowi Jańczakowi, aby nie likwidował kaplicy w szpitalu bez jego zezwolenia na piśmie. Od tej pory w kaplicy szpitalnej odprawiano nabożeństwo, co dwa tygodnie. Od 1 lipca 1952 roku zakazano ks. Jańczakowi sprawowania Eucharystii w szpitalu. Kaplica jednak była otwarta dla żołnierzy i chorych, ale nie odprawiano w niej żadnych nabożeństw. Kolejna reorganizacja sprawiła, że szpital stał się szpitalem miejskim nie wojskowym. Od maja 1954 roku Godula miała znów swój szpital cywilny i od razu zaczęto się starać o ponowne otwarcie kaplicy. Chorzy pisali pisemne prośby do władz województwa, ale władze nie zezwoliły na otwarcie kaplicy w godulskim szpitalu. Dopiero w listopadzie 1959 roku wyrażono zgodę. Od 15 grudnia 1959 roku, gościła w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Goduli figura Matki Bożej z Fatimy. W dniu 16 grudnia 1959, figura Matki Bożej Fatimskiej została przeniesiona do szpitala. Figura była wprowadzona przez pielęgniarki i salowe, odprawiono Mszę św.. Brali w niej udział chorzy i personel godulskiego szpitala, przyjęli Komunię św.. Było to bardzo uroczyste nabożeństwo. Ale nie był to koniec prób całkowitego zamknięcia kaplicy szpitalnej w Goduli przez władzę komunistyczną. W styczniu 1973 roku dyrektor szpitala otrzymał nakaz likwidacji kaplicy. Jednak ks. proboszcz Paweł Szolonek przeprowadził z dyrektorem szpitala rozmowę, a ten po rozmowie nakaz wycofał. I tak różnymi kolejami losu kaplica dotrwała do czasu upadku władzy komunistycznej. W 1993 roku, ks. proboszcz Jan Małysek przeprowadził remont kaplicy na koszt parafii. W dniu 14 lutego 1994 roku ks. arcybiskup Damian Zimoń poświęcił kaplicę p. w. Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. Od 1 sierpnia 2004 - do 31.08.2007 roku kapelanem szpitala był ks. proboszcz Krzysztof Wrodarczyk. Od 2007 do 2008 kapelanem szpitala był ks. Krzysztof Szudok. Od 2008 do 2009 kapelanem szpitalnym był ks. Szczepan Wilczek. Od 1 września 2009 roku do 2013roku kapelan szpitalnym był ks. Stanisław Nieszporek. Od 2013 do lutego 2014 kapelanem był ks. Piotr Siemianowski. Od lutego 2014 do września 2015 - ks. Henryk Pyrchała. Od września 2015 – ks. Tomasz Koryciorz.


    Kaplica szpitalna.Kaplica szpitalna.
  • Grota matki bożej - grotą betlejemską

    24 października 1954 roku została poświęcona przy naszym kościele Grota ku czci Matki Bożej z Lourdes. Budowała ją młodzież pod nadzorem ówczesnego wikarego ks. Stanisława Czapika, który swoją otwartą postawą, serdecznością i uśmiechem szybko zdobył serca dzieci, młodzieży i wszystkich parafian. Potrafił zmobilizować młodzież do aktywnego gromadzenia się na pogawędkach religijnych. Na jednym z takich spotkań podjęto czyn na Rok Maryjny. Zaproponowano postawić grotę Matce Bożej. Powołano więc odpowiedzialnych za budowę: R. Grygę, H. Gizę, P. Malika, J. Magnera. Reszta młodzieży wraz z klerykami służyła pomocą. Ks. proboszcz Józef Szubert z zadowoleniem i radością przyjmował propozycje młodych parafian. Czasy były trudne i nieprzychylne dla Kościoła. Praca przy budowie przebiegała niemal w warunkach konspiracyjnych. Nie dysponowano żadnymi materiałami, ani pieniędzmi. Wszystko trzeba było zdobywać. Figurę Matki Bożej i św. Bernadety zorganizowały czcicielki Matki Bożej Fatimskiej, Z. Ślązok i inne. Budowa Groty trwała cztery miesiące.Warto wspomnieć, że przy tej Grocie modlił się ks. proboszcz Józef Szubert, gdy po kilku miesiącach więzienia wrócił z aresztu i zamieszkał u Sióstr Elżbietanek, ponieważ parafią zarządzał administrator z urzędu. W 1984 roku uroczyście obchodzono 30-lecie Groty. Na jubileuszu był obecny ks. biskup Czesław Domin, z kolei 24 października 2004 roku obchodzono jubileusz 50-lecia Groty. Przy Grocie zostało odprawione nabożeństwo różańcowe, po którym ks. proboszcz Krzysztof Wrodarczyk poprowadził procesję do kościoła. Tam wierni przyjęli błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Darem Parafian na jubileusz jest tablica pamiątkowa umieszczona w Grocie, przedstawiająca jej historię. Od 1992 roku ks. proboszcz Jan Małysek zaczął zapraszać wiernych do Groty na wspólny śpiew i modlitwę. Pierwszy Apel Maryjny przy Grocie odbył się 4 maja 1992 roku. Spotkania apelowe gromadziły wiernych na modlitwie przez 12 lat.

    GROTA MATKI BOŻEJ - GROTĄ BETLEJEMSKĄ!

    W okresie Bożego Narodzenia w Grocie buduje się stajenkę betlejemską. Po uroczystości Objawienia Pańskiego stajenka nieco się zmienia – dochodzą Trzej Królowie. Stajenka cieszy się wielkim zainteresowaniem Parafian, a szczególnie tych najmłodszych.

    GROTA MATKI BOŻEJ - OBECNIE!

.